meta name = “viewport” content = “width = device-width, initial-scale = 1.0”
GPS-lopen in het Taunus gebergte

10 - 15 september 2009
Dit jaar zijn mijn vriendin en ik met onze gps-jes er weer op uit getrokken. Vorig jaar zijn we naar de Eifel geweest dus het was nu tijd voor een andere locatie. Zo kwamen we terecht in het prachtige Taunus gebergte in het plaatsje Kirschofen vlak bij Weilburg. Even waren we bang dat we alles niet in de auto zouden krijgen. Uiteindelijk hadden we nog wel ruimte over maar ieder jaar houden we wel minder ruimte over. Naast alle tassen en boodschappen moesten er nu 5 honden, een bench en een buggy in. Maar lang leve de Kangoo met zelf ingebouwde zolder van Jeannette! De Duitse Herder Ylva van mijn vriendin voelde dat er iets gaande was en was al verschillende keren in en uit de auto gesprongen. 

gps-lopen-taunus-001
gps-lopen-taunus-002

Uiteindelijk besloot ze dan ook maar in de auto te blijven liggen. Je weet tenslotte nooit of ze misschien wel van plan zijn zonder je te vertrekken. In tegenstelling tot ons Eifel-avontuur van vorig jaar hadden we dit jaar de zaken beter geregeld. Onze motto’s voor dit jaar waren dan ook: “Beter 2 gps’en dan geen”, “Waarom 2 uur naar gepiep luisteren als je in Nederland ook vast kan wandelen” en de belangrijkste “Neem altijd de sleutel van het huisje mee”.
Na zo’n 4 uur rijden waren we op de plaats van bestemming. We stopten bij het huisje waar de familie Kegel ons al stond op te wachten. De kinderen uit het dorp waren ook nieuwsgierig een kijkje komen nemen. “Das sind viele Hunde.” Ze vroegen zelfs of we ze wilden verkopen maar niets was minder waar. We werden (na het geblaf) gastvrij ontvangen met koffie en plaatselijke pruimentaart. Na wat instructie over het huisje en het snel uitpakken van de auto waren we eindelijk toe aan het maken van onze eerste kilometers.  

De jongste hond Mia (beter bekend als Pietie) is pas 5 maanden en kan nog niet zulke afstanden lopen. Voor haar hadden we een speciale buggy bij ons. Dit is ze van pup af aan gewend dus lag ze als een prinses voor zich uit te kijken. Lopend vanaf het huisje waren we binnen een paar minuten langs de rivier de Lahn. Daar liep een geasfalteerd fiets- en wandelpad langs dus dat ging met de buggy prima. Zoals gewoonlijk hadden we veel bekijks. Helemaal de hond in de buggy vond men hilarisch en dat vroeg om uitleg. Mijn vriendin vertelde dat het nog maar een pupje was. Maar onze Pietie werd daar al snel omgedoopt tot “der grosse Pietie”. Het werd een prachtige wandeling door een zeer afwisselende omgeving. De vakantie was nu echt begonnen en dit werd door ons dan ook gevierd met een hapje en een drankje.

gps-lopen-taunus-003
gps-lopen-taunus-004

De volgende dag hadden we een wat minder makkelijke wandeling maar deze was zeker zo leuk. We moesten op sommige bergachtige stukken de buggy even over trapjes en bruggetjes tillen maar het ging verder wel. Daar waar het heel steil was, hebben we hem samen omhoog geduwd. Tja, je moet er wat voor over hebben. Mia vond het allemaal wel prima en gedroeg zich als een echt kind van haar moeder (ook zo’n type van “als je haar maar goed zit”). Al met al werd het weer een tocht van zo’n 20 kilometer. Bij thuiskomst hebben we nog geruime tijd in de tuin in het zonnetje gezeten. Nadat we de honden eten hadden gegeven, vertrok iedereen naar zijn eigen kleedje en hebben we ze niet meer gehoord.
Het plan voor de volgende dag was om een speciale wandelroute van de kaart te lopen. Deze route stond echter slecht aangegeven of wij kunnen gewoon geen kaart lezen, maar gewapend met beide gps’en hadden we geen enkele moeite om ons weer terug te navigeren. 

Nog net voor sluitingstijd hebben we wat boodschappen gedaan. Weer teruggekomen bij het huisje kregen de honden een lekker kluifje en waren ze opnieuw down en out. Ook de dagen erna zijn we er nog heerlijk op uitgeweest. Onze honden zijn het gewend om zulke afstanden te lopen en hadden er hier in de bergen ook geen moeite mee. Jammer genoeg zat onze vakantie er al weer bijna op. De dagen zijn werkelijk omgevlogen. Dat is ook niet zo gek, want we waren dagelijks al vroeg op pad en waren niet voor 18.00 weer bij het huisje. Ook het weer heeft ons geweldig mee gezeten. Het was zonnig en rond de 20 graden. Het perfecte wandelweer! Kortom, we hebben allen weer enorm genoten.

Op onze terugreis hadden we zoals gewoonlijk weer eens file. Er was vlak voor ons een ongeluk gebeurd. Het verkeer stond helemaal stil. Als tijdverdrijf zaten we te geiten. Mijn vriendin is bedrijfshulpverlener en ik zag haar in mijn gedachten al met het EHBO-tasje van de honden de snelweg op rennen en gewapend met tekentang en pleisters vragen: “Kan ich ihnen hilfen?” Maar bij het verschijnen van de traumahelikopters was het lachen ons alweer vergaan. Al met al zijn we later dan gepland maar wel weer veilig thuis gekomen. Gelukkig hebben we bij de familie Kegel een goede indruk kunnen achterlaten en zijn we voor een volgende keer opnieuw welkom. We gaan ook zeker nog eens terug!

Terug naar belevenissen ►
De kennel
Even voorstellen
Belevenissen
Resultaten
Fokkerij
Pupinformatie
Stammoeders
Teven
Algemeen
De Welsh Corgi Cardigan
Externe links
© 2023 - De Milligenhof

‌

HTML Code Generator